De essentie van reizen is verleid worden door de schoonheid van mensen, prachtige natuur en onbekende cultuur. Steeds het nieuwe eraan, waar geen maatstaf voor staat, om haar te kunnen beoordelen. Reizen door the Northern Territory in Australië is reizen door een onbekende wereld. De oneindigheid in het landschap is fascinerend, steeds als ik denk daar is het eind, komt er een vervolg. De oorspronkelijk bewoners, de Aboriginals, beheren nog steeds dit immense gebied. Iedere Tribe of clan heeft een district onder zijn beheer en dat zijn gebieden zo groot als Nederland. Reizen in NT is reizen in verleden tijd, geen netwerk voor mobile Phone, geen Internet. Hier is het gesprek nog het contact dat mensen met elkaar hebben. Waar wij ook gaan of staan, iedereen is bereid tot een praatje en eindigt als iemand iets belangrijkers te doen heeft. Carla is de ervaringsdeskundige, zij verstaat de kunst tot het “ leukdatwijelkaartegenkomen” gesprek. De wandeling door het oude Aboriginalland met de rotstekeningen heeft veel indruk gemaakt. Ik vind het schrijnend om deze mensen bij een supermarkt te zien, waar zij op straat “junkfood” eten . Alcohol is in het hele gebied verboden, het heeft teveel schade berokkend aan de Aboriginals. Wij zijn, op advies van Frans, naar Yellow River gegaan om naar Salties te speuren. Salties zijn krokodillen die uit zoutwater gebieden komen en die zich hebben aangepast aan zoetwater. Onderweg nog een aantal prachtige Billabongs, kleine meertjes of plassen, bezocht. Kleuren en geuren zijn hier onderdeel van de schoonheid van de natuur. Er is een enorme variatie in gevleugelde vrienden en de fauna is kleurrijk. In Yellow River overnacht en de volgende dag met de boot de Yellow River op. De confrontatie met de Salties was indrukwekkend en werd versterkt door kreten van jongentjes achter ons “ waauw look, amazing etc.” Zij riepen ook steeds naar de bootsman “thanks that you show crocs”. Tijdens de ritten door de door hitte verschroeide natuur zijn deze waterpartijen en rivieren een verassende als aangename beleving. Stilte is altijd aanwezig en toch heeft de stilte op het water een ander geluid dan op het land. Beide bevorderen de stilte in jezelf, de omgeving vervaagd, je wordt opgenomen in de kracht van de natuur. Na Yellow River zijn wij naar Nitmiluk National Park gegaan. Eerst in Katherine nog boodschappen gedaan en daarna 32 kilometer rijden naar de onze kampplaats. Hier is de beroemde en veelgeprezen “Katherine Gorge”, uitgesleten rivier, en aan weerskanteny doemen steile rotswanden op. Op de camping ons diner klaargemaakt en de foto’s van Yellow River bekeken. Om 18.00 uur maakt de zon al plaats voor de maan en zitten wij in de zwoelte van de nacht nog na te genieten van de nieuwe beelden die deze dag weer tot ons zijn gekomen. Vervolgens, vast ritueel, samen even naar toiletgebouw ( als dat er is). Wij gaan altijd samen, Carla loopt met mij mee naar de gents en poetst daar even gemakkelijk als bij women. Deze keer werd zij door een oudere man aangesproken, die haar geschokt had gadegeslagen. Zij moest het veld ruimen en naar haar eigen tribe gaan. Carla verontschuldigde zich begripvol en loopt weg. Ik bleef achter met deze man die nog zeker 5 minuten door pruttelde dat dit echt niet de bedoeling was. Dit maakt reizen ook interessant. Verschillen zijn tevens overeenkomsten in diversiteit van mensen en cultuur. Op de camping waar wij nu staan is de diversiteit in alle gradaties aanwezig. De Aussies zelf, met hun outdoor nachtverblijven achter hun 4wheel drive, de andere nationaliteiten die vooral Europa vertegenwoordigen. De trailers, campers en caravans van de Aussies zijn er in alle vormen, maten en geschikt gemaakt voor alle weers-en wegomstandigheden, dus hoog op de wielen. De volgende dag vroeg uit de veren, carla doet haar work-out en ik zorg voor het ontbijt. Daarna naar de boot die ons door de gorge zal varen, vroeg erheen om een plaatsje voorin de boot te bemachtigen. Gelukt, mooie plek voor foto’s te maken, hoewel ik dat soms door de indrukwekkende natuurlijke schoonheid vergeet. Voor deze pracht reizen wij en dat is de onweerstaanbare verleiding. De ogen worden verwend met de schoonheid om ons heen, 16 triljoen jaar geleden is deze kloof ontstaan. Nu is het een rustige rivier, die door loom door de kloof stroomt. In het regenseizoen stijgt het water vaak met 8 meter of meer en dan veranderd deze lome rivier in een woest kolkende stroom die zich dan met geweld door de kloof perst. Na twee uur varen terug naar campertje en daar zeker 2 uur zitten na te genieten. Eind van de middag zijn wij in omgekeerde richting gegaan, niet de kloof in , maar omhoog. Temperatuur is nog steeds 30 graden, wij hoopten op minder, de tocht naar boven duurt 1 uur. Veel water mee en klauteren omhoog. Eerst een gewoon pad, daarna uitgesleten treden of rotsen die verder omhoog voeren. Hier en daar was ondersteuning in de vorm van stalen “trap”leuningen. Deze konden door de hitte niet worden vastgepakt, anders resulteerde dat in verbrande handen. Op de top was het aanschouwen van de kloof van bovenaf even indrukwekkend als er door heen te varen. Hier een tijdje gezeten, we wilden wachten tot sunset, maar gezien de afdaling in donkerte besloten om dit niet te doen. Met een koel glas bier hebben wij op deze dag geproost en na een heerlijke avondhap, een goed glas wijn zijn wij moe maar heel voldaan in dromenland gaan reizen. Foto’s komen later, geen goede WiFi verbinding.