Het is vroeg in de ochtend, oogluikend komt het zonlicht door het groene bladerdak. Ik zit buiten en bemin de stilte die mij bezielt. Langzaam krijgen de geuren en kleuren van het landschap gestalte. De vogels van allerlei pluimage laten zich horen, het krassend gekraak van de kaketoe, het melodieuze gezang van andere vliegende wezens en duiven met hun monotone geroekoe. Ik voel mij thuis in deze omgeving, verbazingwekkend dat ik op de verschillende plekken in de wereld mij toch thuis kan voelen. Het is jezelf kunnen zijn en blijven, ongeacht de plek waar je bent of de mensen die je ontmoet. Thuis is waar ik mij prettig voel, thuis is een jas die goed voelt past. Het landschap, het woeste van de natuur in dit gebied is verstillend en tegelijkertijd heel inspirerend en opwindend. De kracht van de natuur is hier duidelijk voelbaar en indrukwekkend. Er komt beweging in de camper, mijn liefste stapt met een glimlach de dag binnen. Ik krijg twee armen om mij heen en een lieve kus, dit ochtendritueel koester ik. Daarna ontbijtje maken, inpakken en wegwezen. Vandaag één rechte weg van Nitmiluk NP naar de volgende bestemming, Litchfield NP. Links rijden gaat prima, tot op heden maar 14 keer de ruitenwisser aangezet als ik moest afslaan. In de Kakadu NP keek ik vaak met verlangen naar zijwegen die uitsluitend voor 4WD te begaan zijn. Het campertje mag 10 kilometer op gravelwegen rijden, meestal tot aan een campsite. Als je verder dan 10 kilometer rijdt vervalt de verzekering en is alles op eigen kosten. Niet gedaan dus! Onderweg passeren de Road Trains, dat geeft een enorme turbulentie in de lucht en dat betekent beide handen stevig aan het stuur. Het overige verkeer bestaat voornamelijk uit auto’s met een caravan of trailer achter zich. De Aussies zijn echt een outdoor volkje, trekken er vaak op uit. Wij zijn eerst gestopt bij Edith Falls. Een kleine waterval die schittert in het zonlicht. De wind trekt smalle rimpels op het blauw/groene water van de creek. Het geruis van ritmisch wiegende planten en bomen is het enige geluid. Hier hebben wij ons neergevlijd en genoten van zoveel schoonheid. Daarna gestopt in Pine C reek, waar wij een oude goudmijn hebben bezocht, bewondering voor de pioniers die met schop en zeef probeerden een fortuin te vergaren. Dit is een confrontatie met de rauwe werkelijkheid in die dagen. In Litchfield NP een campsite gezocht en gevonden, wij hadden power nodig en zijn op powered sites gaan staan. S ’avonds genoten van een prachtige sterrenhemel, regelmatig een vallende ster en een wens die niet verteld mag worden. De volgende dagen hebben wij voettochten gemaakt met als doel, een creek om in te zwemmen. Eerst Bamboo Creek Tin Mine, hier werd vroeger tin gewonnen en de restanten waren nog zichtbaar aanwezig. De kraai zag alles glinsteren en heeft kleine flinters tin verzameld en meegenomen. Daarna de tocht naar de Walker Creek, het is 30 graden en dus voldoende water meenemen voor de tocht van 6 kilometer. Er zijn 8 creeks onderweg en ons doel is de Rock Pool, de hoogste en laatste. Met doorweekte kleding bereiken wij creek 7, ineens verstrakte ik, ik heb de camper niet op slot gedaan!!! Carla stelt mij gerust, natuurlijk is de camper op slot. De onrust slaat toe, ik besluit om terug te lopen en Carla gaat mee. De adrenaline zorgt voor een ongekende snelheid naar beneden. Ik loop naar de camper, geef een ruk aan de deur en….., gesloten. Ik kijk naar Carla, “ ik zeg niets, lieverd” is haar troostende cynische opmerking. Wij besloten om niet opnieuw omhoog te gaan, ruim een uur stijgen bij 30 graden. Wij zoeken naar een nieuw bestemming, kompas en humeur worden bijgesteld. Het worden de Cascades, camper geparkeerd, check double check, ja dicht en toen op pad. Een prachtige voettocht, eerst een zandpad en later wordt het steeds ontoegankelijker, veel klauter partijen over de rotsen en van steen naar steen bij het oversteken van smalle waters. Uiteindelijk komen wij op een paradijselijke plek, een stille creek aan de voet van een cascade. Wij zitten op een rots, kijken naar elkaar, intens geluk wordt in stilte gedeeld. Dit zijn de pareltjes tijdens het reizen, ook hier voelen wij ons thuis !!! Heerlijk gezwommen in het verkoelende water dat over de cascade de creek instroomt. Panta rei, alles stroomt, laat het blijven stromen en genieten van de schoonheid die ons geschonken wordt. Terug geklauterd en gelopen, onze ogen zijn verzadigd met de prachtige beelden van deze dag en wij besluiten om terug naar de campsite te gaan. Een heel koel biertje smaakt zo heerlijk in deze warmte. Het diner klaargemaakt en daarvan genoten. Om 18.30 valt de nacht al over ons heen, wij drinken een paar mokken thee en kruipen om 21.30 in ons mandje. De volgende ochtend ben ik om 05.30 klaarwakker, het is nog donker. Na een uur klaart de dag, verlangend naar nieuwe indrukken gaan wij, na het ontbijt, weer op pad. Nog twee dagen reizen wij door dit wonderschone landschap en dan vliegen wij naar Yogyakarta. So far so good, wij leven het leven en genieten.